دیانتِ عافیت

کتاب”دیانتِ عافیت”

معرفی کتاب:

این مجموعه مشتمل بر چندین مصاحبه و مقاله است که بخشی از آنها در سال 1389 در هفته نامۀ پنجره منتشر شده و اینک نسخۀ کامل تری از آنها در قالب کتاب ارائه می شود.

آنچه که «دیانتِ عافیت» را از دیگر کتب موجود دربارۀ موضوع مذکور متمایز می سازد، علاوه بر توجه به تحلیل اجتماعی در کنار جنبه های تاریخی و اعتقادی، پرداختن به تحولات مربوط انجمن حجتیه در مقطع پس از اعلام توقف رسمی است.

در همین رابطه، در بخشی از مقدمۀ این کتاب آمده است:

«بررسی و نقد انجمن حجتیه در شرایط فعلی و از منظر حضور و تحرک غیررسمی آن طی سه دهۀ گذشته، برای تکمیل و تدقیق فهم ما از شرایط اجتماعی ایران و نیروهای مؤثّر و فعّال در آن واجد اهمیت است. این امر به نوعی غفلت فراگیر از موقعیت و شیوه فعالیت و نقش آفرینی این جریان در دوران پس از اعلام رسمی تعطیلی باز می شود.

مطالب معدود کتب و آثاری که با موضوع انجمن حجتیه نگاشته شده یا فصلی را بدین گروه اختصاص داده و نیز مطالب برخی جزوات، کلاس ها و کارگاه های آموزشی در این باب، عموماً مشتمل بر شرحی است از تاریخ تأسیس انجمن، اقدامات اولیه، تقابل با جریان انقلابی در دهه های چهل و پنجاه، همکاری ضمنی با رژیم شاه و نهایتاً تعطیلی رسمی در سالهای پس از انقلاب اسلامی.

در این روایت، بخش مهمی از ویژگی ها و مؤلفه های نسبتاً متأخّر در هویت و مواضع جریان حجتیه ای به فراموشی سپرده می شود. به عنوان مثال، در این روایت مخالفت فعّالانۀ این جریان با مقولۀ وحدت اسلامی، که به نوعی مهم ترین نقطۀ ثقل هویتی-سیاسی و نماد تقابل این جریان با نظام اسلامی در شرایط فعلی است، جای چندانی ندارد.»

نکته ای حاشیه ای و جالب توجه این است که کتاب در دورۀ دولت سابق به مدت قریب به یک سال در مرحلۀ ممیزی و اخذ مجوز انتشار از وزارت ارشاد قرار داشت. نهایتاً مجوز نشر کتاب مشروط به حذف یکی از مقالات با عنوان «انجمن حجتیه و دولت احمدی نژاد» صادر شد.

این در حالی است که در این مقاله، ضمن نامعتبر قلمداد شدن روایاتی که دولت های نهم و دهم را به انجمن حجتیه منسوب می کنند، تفاوت های مبنایی این دو جریان مورد اشاره قرار گرفته بود.

کتاب «دیانتِ عافیت» با آثار و گفتارهایی از دکتر ابراهیم فیاض، حجت الاسلام سید عباس نبوی، استاد حیدر رحیم پور ازغدی، سید حسین شهرستانی، سجاد صفار هرندی، علیرضا کمیلی، مهدی شاه آبادی، صادق شهبازی، مهدی میرزایی پور و … در 156 صفحه منتشر شده است.