همرزمان حسین(ع)

کتاب”همرزمان حسین(ع)”

معرفی کتاب:

این کتاب مشتمل بر 10 سخنرانی معظّمٌ له در ماه محرّم سال 51 است. ایشان بین سالهای 46 تا 55 به طور متناوب در مناسبتهای مذهبی به تهران مسافرت میکردند و در جلسات مختلف به ایراد سخن میپرداخته اند. در محرّم سال 51 به تهران عزیمت میکنند و در هیئت انصار الحسین (علیه السّلام) و برخی از جلسات دیگر به سخنرانی می پردازند.

هیئت انصار الحسین (علیه السّلام) از هیئتهای پرشور و انقلابی تهران بود و بسیاری از مبارزان انقلابی در جلسات این هیئت شرکت میکردند و سخنرانان این جلسه نیز از میان روحانیان انقلابی انتخاب میشدند. معظمٌ له از ابتدای تأسیس این هیئت بارها در آن سخنرانی کرده بودند. نفس سخنرانی در این جلسه، یک اقدام انقلابی از سوی ایشان تلقّی می شد.

ایشان از سوّم محرّم تا 12 محرّم از ساعت 7:30 تا 9 صبح در این هیئت بیانات خود را در موضوع سیره ی امامان معصوم (علیهم السّلام) در قالب طرح انسان 250 ساله مطرح میکنند. تمرکز اصلی این بیانات بر تحلیل زندگی امام سجّاد (علیه السّلام) تا امام کاظم (علیه السّلام) است. چهار امام عزیزی که در اذهان متشرّعان آن زمان بیشتر به عنوان افرادی ساکت و منزوی معروف بوده اند.

جلسه ی اوّل این بیانات به مباحث کلّی مربوط به بحث امامت و گونه های مختلف تحقیق در این بحث و هم فهرست مباحثی که در روزهای بعد مطرح خواهند کرد اختصاص یافته است. در جلسه ی دوّم درباره ی اهمّیّت شناخت امامان و توطئه های دشمنان برای تحریف چهره ی مبارزاتی و مجاهدانه ی این بزرگواران بحث شده است.

جلسه ی سوّم مربوط به مقامات و وظایف امامان است و در جلسه ی چهارم طرح انسان دویست وپنجاه ساله تشریح می شود و معانی مختلف جهاد و منظور از مجاهد بودن ائمّه (علیهم السّلام) روشن میگردد.

جلسه ی پنجم این بیانات به تقسیم دوران امامت به چهار دوره و توضیح مختصر هر کدام از دوره ها سپری شده است.

معظّمٌ له در جلسه ی ششم با اشاره به کار نشدن بر روی دوره ی چهارم امامت که از زمان امام سجّاد (علیه السّلام) تا امام عسکری (علیه السّلام) است، بحث از این دوره را آغاز کرده اند. در این جلسه به شرح تحلیلی تلاشهای مجدّانه ی امام سجّاد و امام باقر (علیهماالسّلام) پرداخته اند.

جلسه ی هفتم که مصادف با روز نهم محرّم است، شامل توضیح سیره ی سیاسی و اجتماعی امام صادق (علیه السّلام) و بررسی روایات تاریخی مربوط به ایشان است. در این جلسه بحث مختصری از حیات سیاسی امام کاظم (علیه السّلام) و همچنین موضع گیری های ائمّه (علیهم السّلام) نسبت به قیامهای امامزادگان انقلابی و نیز تعریف صحیح تقیّه شده است.

روز عاشورا، جلسه به روز هشتم خود رسیده است. آیت الله خامنه ای در این جلسه به برخوردهای تند ائمّه ی دوره ی چهارم با خلفا و علمای درباری و همچنین بحث بهره گیری ایشان از شعرای مجاهد پرداخته اند. روز نهم جلسه اختصاص به بحث امامزادگان انقلابی دارد.

البتّه این جلسه بیشتر به شرح موضع گیری امام صادق (علیه السّلام) درباره ی قیام زید اختصاص یافته است. شایان ذکر است که نام چندین نفر از امامزادگان در چندین جلسه از جلسات این سخنرانیها آمده و شرح کوتاهی درباره ی آنها داده شده است.

روز دوازدهم محرّم که با روز دهم این سلسله جلسات مصادف شده است به توضیح مختصری درباره ی تقیّه اختصاص یافته است و نکات نو و ارزنده ای در این موضوع به مخاطبان عرضه شده است.

این بیانات -همان طور که خود ایشان هم در برخی از جلسات اشاره کرده اند- بیش از آنکه یک سخنرانی باشد، یک بحث تحلیلی و علمی است. ایشان به ذکر کلّی نظرات خود اکتفا نکرده اند و برای هر موضوعی که مطرح میکنند، شواهد متعدّد تاریخی و روایی را پیش روی مخاطب میگذارند.

مراحل کار بر این سخنرانیها به این صورت بود که ابتدا صوت بیانات به دقّت پیاده سازی و بازشنوایی مکرّر شد. با توجّه به اینکه نوع متن، به صورت گفتاری بود، ویراست مختصری بر روی آن اعمال گردید تا مخاطب ارتباط بهتری با متن پیدا کند.

این کتاب پایان راه نیست بلکه آغازی است برای آشنایی صحیح با سیره ی پربهجت و درس آموز اهل بیت (علیهم السّلام) و بر دانشمندان تاریخ اسلام است تا با بهره گیری از نکات و سرخط های ارائه شده ی در این کتاب، دَین خود را نسبت به این بزرگواران و جامعه ی اسلامی ادا نمایند.